आपल्या प्रेमाचे ना हे आसेच असते
कधी कोणी रूसते,कधी कोणी हसते
दुरून प्रेम किती सुरेख दिसते
हवे हवे वाटणारे सोने असते
प्रेमात सगळ काही नेहेमी खरे नसते
म्हणून कधी तरी ते फसते
पण प्रेम हे जणू नाजुक धार
ज़ोखीमेचा काम त्याला करणे पार
प्रेम हे मधुर सुरांचे गाणे
सर्वानाच आवडते त्यात राहणे
कोणावर तरी मनातून प्रेम करावे
कोणाच्या तरी हृदयात उरावे
कठीण ज़री आहे प्रेमाचा खेळ
करवातो पण किती हृदयांचा मेळ
म्हणूनच हळू हळू का होईना
प्रेमाचा दिशेनी चालत राहायचे असते…..
top post
mehek 
mehek said,
दिसम्बर 20, 2007 at 6:22 पूर्वाह्न
majhi aavadti kavita
atul thombre said,
फ़रवरी 13, 2008 at 2:24 अपराह्न
khup chaan aahe premabaddal chi kalpana
suchita said,
मार्च 1, 2008 at 12:49 अपराह्न
आपल्या प्रेमाचे ना हे आसेच असते
कधी कोणी रूसते,कधी कोणी हसते
दुरून प्रेम किती सुरेख दिसते
हवे हवे वाटणारे सोने असते
प्रेमात सगळ काही नेहेमी खरे नसते
म्हणून कधी तरी ते फसते
पण प्रेम हे जणू नाजुक धार
ज़ोखीमेचा काम त्याला करणे पार
प्रेम हे मधुर सुरांचे गाणे
सर्वानाच आवडते त्यात राहणे
कोणावर तरी मनातून प्रेम करावे
कोणाच्या तरी हृदयात उरावे
कठीण ज़री आहे प्रेमाचा खेळ
करवातो पण किती हृदयांचा मेळ
म्हणूनच हळू हळू का होईना
प्रेमाचा दिशेनी चालत राहायचे असते…..
PRASAD said,
मार्च 26, 2008 at 2:55 अपराह्न
love is the most reqired in life that make your life sweet and honest
Neeraj said,
अप्रैल 30, 2008 at 5:37 पूर्वाह्न
Heartattacking poem
supriya said,
अक्टूबर 7, 2008 at 2:55 अपराह्न
I love you
smita said,
अक्टूबर 10, 2008 at 4:57 पूर्वाह्न
very nice
I love you peom& Lucky……
RAJ SINH said,
नवम्बर 18, 2008 at 10:37 पूर्वाह्न
tumchee aavdatee kavita ! kharach kunalahi bhavel malahi hi aavdlee.
………halu halu ka hoina premachya dishena…………….tumche man utsah va umang yanche yog asawe !
hya kavitecha hindi rupantaran karoon tumchya (ani fakt tumchyach) blog vara(ch) punaravriti chee parvangee milnar ?
mehek said,
नवम्बर 18, 2008 at 1:55 अपराह्न
raj ji odcourse why not if u wish u can translate this poem in hindi and put it here,that will be great thank u so much.
RAJ SINH said,
नवम्बर 22, 2008 at 9:08 अपराह्न
mehekji,
bhavantaran kee anugyan ke liye aabhar !
……………PYAR NA ! AISA HEE HOTA HAI………
PYAR NA ! AISA HEE HOTA HAI
KOYEE KABHEE ROOTHTA HAI TO KOYEE KABHEE MUSKATA .
DOOR SE KITNA SUNDAR LAGTA HAI PYAR,
JAISE KI MANGA HUA EK ANMOL BHAGYA.
AUR PYAR ME SAB SACH BHEE TO NAHEEN HOTA,
HOTA HAI KI KABHEE KOYEE SAB JAATA HAI HAR .
PYAR YANEE EK TEJ TEEKCHN DHAR ,
CHEERTEE HUYEE MAN KO AAR PAAR .
PYAR HAI MADHUR SVARON KA GAAN,
DOOB KAR CHEDA GAYA JINDGEE KA UNVAN .
HO KOYEE JISE MAN SE PYAR KIYA JAAI,
HO KOYEE JISKE MAN ME AASHIYAN BAN JAAI .
MUSHKIL HAI ! BAHUT MUSHKIL…PYAR KA KHEL,
KARATA BHEE TO HAI ANJAAN DILON KE MEL .
ISEE LIYE DHEERE HEE SAHEE KADAM TO BADHAO,
JAHAAN BHEE LE JAYE PYAR, CHALTE JAAO ………………………
( MEHEKJI, AGAR KUCH BADALANA CHAHEN TO KAVITA TO AAP KEE HEE HAI ! )
RAJ SINH said,
नवम्बर 22, 2008 at 9:15 अपराह्न
I JUST POSTED A ‘ BHAVANUVAD ‘. DID NOT APPEAR !
mehhekk said,
नवम्बर 23, 2008 at 3:47 अपराह्न
rajsing ji bahut hi khubsurat anuwaad kiya hai aapne hamari kavita ka,bahut shukran
SAGAR OMBASE said,
जनवरी 20, 2009 at 3:09 अपराह्न
Aapli kavita mahnje premachi Aag aahe.
your poem is ”LOVE OF FIRE IN HEART”
priti said,
फ़रवरी 3, 2009 at 7:52 पूर्वाह्न
pritikamble67@yahoo.in
rachanabajaj said,
मार्च 17, 2009 at 5:52 पूर्वाह्न
अहा! सुन्दर! आनन्द झाला वाचून.
//कठीण ज़री आहे प्रेमाचा खेळ
करवातो पण किती हृदयांचा मेळ
म्हणूनच हळू हळू का होईना
प्रेमाचा दिशेनी चालत राहायचे असते…..//
ह्या पन्क्ति ( मराठीत काय म्हणावे? ) मला खूप आवड्ल्या!
sharad said,
अप्रैल 28, 2009 at 7:18 पूर्वाह्न
apaki kavita bole to ekdam zakas bole to bindas prem karneka
asha Joglekar said,
सितम्बर 14, 2009 at 7:30 अपराह्न
sahajach milala tuza marathi blog. Kawita awadli.
sharad kokas said,
सितम्बर 18, 2009 at 7:59 अपराह्न
अरे वा! इथे मराठी कविता पण आहेत ! मी तुमचा ब्लॉग बुक्मार्क केला आहे .. मराठी कविता चा अज़ून एक नवा ब्लोग आहे बघा कविता वाहिनी मी -शरद कोकास
sharad kokas said,
सितम्बर 18, 2009 at 8:02 अपराह्न
कविता वाहिनी बघा की-शरद
Pournima said,
जनवरी 12, 2010 at 1:50 अपराह्न
khup chan kavita aahe. mi pan kavita lihilelya aahet kadachita tula aavdtil. mi tula mahya kavita send karen ok. by.
nimita j said,
मई 25, 2010 at 10:50 पूर्वाह्न
prem he asich asate kadhi manapasun prem karate tar kadhi jivapad prem karat asate , aaplya priykarala aaplya javal ghevun aaplya saglye aayusha tyacha sathi dhete
namita jannu said,
मई 25, 2010 at 10:51 पूर्वाह्न
prem he asich asate kadhi manapasun prem karate tar kadhi jivapad prem karat asate , aaplya priykarala aaplya javal ghevun aaplya saglye aayusha tyacha sathi dhete
Asha Joglekar said,
सितम्बर 4, 2010 at 10:14 अपराह्न
Mehekk hee ek chain poem aahe baryach janani hyat ek ek kadaw jodlay. too hi jodaw as mal watat. tuz kadaw mazya post war tippni box madhe post kar an khaleel sarw aaplya blog war. It was started by Prashant Damle.
’प्रशांत’नं पाऊस-कवितांच्या खेळाची सुरुवात केली, आणि ’क्रांती”ला खो देऊन कल्पनाशक्तीला मस्त वाव दिला. या खेळाचे त्यानं सांगितलेले नियम खाली दिले आहेत. ’क्रांती’ने तिची साखळी जोडून पुढचा डाव ’प्राजू’,’राघव’,’जयवी’ आणि माझ्या (’गोळे काका’ यांच्या) हाती तिची सूत्रे दिली.
मी माझी साखळी जोडून, आशा जोगळेकर आणि तुषार जोशी यांना खो देत आहे.
पावसावरील कडव्यांची साखळी का करू नये?
तेव्हा, ब्लॉगबंधु-भगिनींनो, “पाऊस-कविता” पुढे चालवण्यासाठी काही सोपे नियम –
१. शक्यतो छंदबद्ध कडवे तयार करू. अगदीच नाही जमलं तर मुक्तछंद चालेल. पण प्रयत्न करायला काय हरकत आहे? कविता गुंफ़ायची असल्यामुळे आधीचा कडव्याशी थोडासा तरी संबंध असावा.
२. छंदाचं नाव माहिती असल्यास ते कळवावे. त्याबद्दल माहिती दिली तर छानच. अर्थात नाही दिली तरी चालेल.
३. किमान एक व जास्तीत जास्त चार ब्लॉगबांधवांना खो देता येईल. संबंधित ब्लॉगलेखकास प्रतिसाद देऊन तसे कळवावे.
४. खो मिळाल्यावर ज्याच्या/जिच्याकडून खो मिळाला आहे त्या ब्लॉगलेखकाच्या पोस्टाचा दुवा आपल्या पोस्टात द्यावा व शक्य असल्यास आधीची कडवीही उतरवावीत. तसेच आपण खो स्वीकारल्यावर त्या पोस्टाचा दुवा खो देणाऱ्या पोस्टाच्या प्रतिसादात कळवावा, जेणेकरून आधीच्या लोकांनाही नोंद ठेवता येईल.
५. हे नियम सर्वांच्या सोयीसाठी डकवावे.
६. बस्स. आणखी काही नियम नाही. 🙂 आता फक्त पाऊस-कविता….
मग करायची सुरुवात?
प्रशांतचे कडवं – (भुजंगप्रयात छंद)
न क्रोधी असा पावसा रे सख्या रे
तुझी वाट पाहे सखी मी तुझी रे
झणी येउनी वर्ष रे थेंब थेंब
तुझा स्पर्श अंगा करो चिंब चिंब
क्रांतीच उत्तर
न क्रोधी असा पावसा रे सख्या रे
तुझी वाट पाहे सखी मी तुझी रे
झणी येउनी वर्ष रे थेंब थेंब
तुझा स्पर्श अंगा करो चिंब चिंब
प्रशाआंतचा खो -चक्रपाणि, क्रांती, आशाताई, अ सेन मन यांना
क्रांतीचे उत्तर, छंद तोच, भुजंगप्रयात
खुळ्या पावसाला किती आवरू रे?
सरी श्रावणाच्या कशा पांघरू रे?
निळे सावळे मेघ येती छळाया,
सख्या, दूर तू, मी कशी सावरू रे?
Gole kakanch uttar
नको पावसा कोसळू तू असा रे
किती घोर लावून जाशी असा रे
पुरे जाहले, ने पुढे सर्व वारे
जरा राजसा थांब आता कसा रे
.तुषार चे उत्तर छंद भुजंग प्रयात्
कुणी पावसाला म्हणे येत जारे
कुणाला सरीने सजण आठवे रे
कुणी गातसे पावसा थांब आता
अशी पावसाची अनोखीच गाथा
माझा खो सई, चैताली, अनुराधा आणि शब्दसखा यांना.
माझे उत्तर. छंद तोच भुजंग प्रयात
सख्या पावसा तू असा रे कसा रे
तुला साथ देती हे उन्मत्त वारे
कधी ध्वस्त करशी जगाचा पसारा
कधी वर्षसी अमृताच्याच धारा ।
माझा खो चैताली आणि महक ला
Asha Joglekar said,
सितम्बर 4, 2010 at 10:16 अपराह्न
Mehekk kahi kadwi don da copy zaleet jara baghoon ghe.
mehek said,
सितम्बर 5, 2010 at 5:13 पूर्वाह्न
asha ji he majhe kadwe jodte aahe
कसे आवरू मी , या पाउस वेड्या मनाला
ओल्या मातीचा गंध मोहवतो त्याला
जीव कंठश होई,वाट पाहे क्षणा क्षणाला
लवकर येण्याचा निरोप दे, माझिया साजनाला.
labad boka said,
मार्च 19, 2011 at 4:22 पूर्वाह्न
नमस्कार मेहेक ! मी तुमची कविता वाचली. आवडली. तुम्ही अमराठी आहात का ? तसं असेल तर मराठीत कविता केल्याबद्दल तुमचं खूप खूप कौतुक ! मी सुद्धा लबाड बोका या टोपण नावाने प्रेम कविता केल्या आहेत. त्या तुम्हाला माझ्या http://www.myavmyav.blogspot.com या ब्लॉगवर वाचायला मिळतील आणि मन कवडा या टोपण नावाने पाऊस पूर भूकंप दुष्काळ इत्यादी विषयांवरच्या कविता माझ्या http://www.manbimb.blogspot.com या ब्लॉगवर वाचायला मिळतील